EUSKARAREN PRESENTZIA GURE EGUNEROKOTASUNEAN

Aste hau bezalakoetan euskararen presentzia zein garrantzitsua den konturatzen gara. Eta esango dizuet zergatik. Gaur, abenduak 30, Bikain ziurtagirien banaketa egingo da Guggenheim museoan eta batzuk, agian, zer den jakingo ez duzuen arren, seguru telebistan ikusi duzuela bai iragarkia eta baita ziurtagiriaren ikurra ere. Bikain ziurtagiriak erakundeetan euskararen presentzia bermatzen duten ziurtagiriak dira eta hiru koloretakoak aurki ditzakegu: beltza, zilarrezkoa eta urrezkoa.

Bikain ziurtagiriez hitz egitean ohikoa izaten da guk geure buruari, erakundeari kasuan, begiratzea eta aurkeztuz gero zein koloretakoa lortuko genukeen pentsatzea, baita ere gure erakundean zer hobetu beharko genukeen imajinatzea ere. Ondorioz, hainbat plan eta helburu zehazten ditugu (ohikoa gainera urtea bukatzen ari den data hauetan). Baina, sarritan, denbora eskuartetik irristatzen zaigu eta eguneroko lanetan murgiltzen gara hurrengo urtean berriz ere eguna iritsi arte.

Nik, Bikaineko ebaluatzaile gisa, bertan parte hartzera animatuko zintuzkedan, gauzak urratsez urrats egin eta helburu berriak jartzera; hizkuntzaren helburuak ere gure urteko edo epe luzeko helburuetan sartzera eta behin hori zehaztuz, eguneko lanaren parte bihurtuko litzateke. Eguneko lana egin behar izaten da, epe bat eta arduradunak izaten ditu, ondorioz, datorren urtean ez da Bikain oroitzapen soila izango, gure lanaren parte bat izango da, irizpide bat, geure burua begiratu genezakeen ispilua.

Baina, erakunde ikuspegitik at, aste honetan, euskararen eguna ere ospatzen da. Euskal Herri osoan hainbat ekitaldi prestatua daude berau ospatzeko eta ekimen ezberdinak egiten ari  dira jendearen parte hartzea bultatzeko. Egun ona izaten da euskararen erabilera eta presentziaren garrantzia gogorarazteko eta ekintza horietan parte hartzeko.

Hausnarketarako egun, aste aproposa dela deritzot. Non gauden eta nora iritsi nahi dugun zehazteko eta ondorioz ekintzak diseinatzen hasteko.

Izaro Bideguren

AZAROAK 25, EMAKUMEENGANAKO INDARKERIAREN AURKAKO NAZIOARTEKO EGUNA

Azaroaren 25ean emakumeen aurkako indarkeriaren nazioarteko eguna ospatzen da eta hemendik, Enbor Kontsultoreetatik eta  Urune Hoteletik bat egin nahi dugu. Ondorioz, puntu lila jarri nahi dugu gure sare sozialetan, gu ere ekimen honen parte izateko.

Gure ustetan ere, pentsamolde aldaketa beharrezkoa da eta emakume eta gizonen arteko berdintasuna ezinbestekoa da gizarte heldu batean. Gure aldetik, erakundeetan aplikatzen saiatzen garen arren, gizartean asko dago egiteko, umeen hezkuntzatik hasi eta nagusien pentsamolde aldaketa arte.

Ondorioz, Urune hotelak emakumeen aurkako indarkeriaren gaitzespenaren ikurra jartzen du; Enborrek puntu lila jartzen du.        

25 DE NOVIEMBRE, DÍA INTERNACIONAL CONTRA LA VIOLENCIA HACIA LAS MUJERES

El 25 de noviembre se celebra el Día internacional contra la violencia hacia las mujeres y desde aquí, desde el hotel Urune y Enbor Kontsultoreak queremos adherirnos a ese día. Así, queremos poner el punto lila en nuestras redes sociales con la intención de ser parte de esta iniciativa y hacernos eco del mensaje.

A nuestro parecer, un cambio de “chip” (mentalidad) y lograr la igualdad entre hombres y mujeres es imprescindible en una sociedad madura. Desde aquí, y aunque nos esforzamos por divulgar este tema en las organizaciones, pensamos que hay mucho que hacer, desde la educación a menores hasta el cambiar la forma de pensar de mayores.

En resumen, el hotel Urune pone el símbolo de rechazo de la violencia hacia las mujeres; Enbor Kontsultoreak pone el punto lila.   

UDAZKENA...

Udazkena aurrera doa eta berarekin uda garaiko balantzea egiteko ordua ere heldu da Urune Hotelera, orain egitearen arrazoia jasan dugun udazken beroa izanik. Gure gisako hoteletan  mugimendurik gehienak uda partean izaten dira eta udazkeneko bisitak urriak. Egon badaude bai Urune Hotela udazken eta neguan ezagutu nahi izaten dutenak, gero eta gehiago direla esatera ere ausartuko nintzateke, baina bisitari hauek asteburuetakoak izaten dira batik bat.

Uda garaia guretzat ona izan dela deritzot. Hainbat pertsona pasatu izan dira guretik, Urune Hoteletik. Estatu Batuarrak izan ditugu, Kanadarrak, Zelanda berrikoak, Holandarrak, Erresuma batuarrak, frantziarrak,… esan genezake  mundu erdiko lagin bat izan dugula berton. Bakoitza bere turismoa egiteko erarekin, bere pentsaera eta bere helburuekin. Bakoitzak bere itxaropen eta nahiak ekarri ditu motxilan, bere eskakizunak, bere exijentziak… eta guztietako bakoitzari erantzuna ematen saiatu gara. Baita askotan lortu ere, eta poztasun sakona geratzen zaigu horregatik.

Eskerrik asko gure partetik, elkar ezagutzeko izan dugun aukeragatik; gure Hotela, herria, eskualdea… ezagutzen uzteagatik. Gu hemen geratzen gara beste bisitari edo berriz etorri nahi dutenei ongi etorria emateko prest.

Guzti honen ondorioz, uda garaiaren balantze positiboa egiten dugu, bai jende kopuruarengatik eta jendearen jatortasunagatik, baina jakinarazi nahi dizuet, udazken eta negu garaiak ere oso onak direla Urune ezagutzeko; Urdaibai ezagutu, hondartzako bakeaz gozatu, tximini ondoan elkarrizketa gozoak konpartitu, etartean te beroa hartu…. Ez zait plan txarra iruditzen.

Ea animatzen zareten eta udazken edo neguko bisitari zaituztegun hemen.

Laster arte.

Izaro Bideguren

Algo nuevo que contar

¿No te ha pasado alguna vez que llegas a algún lugar y por más lejos que sea de dónde vives, te parece que sigues estando en casa? Bueno a mí me ha pasado algo parecido, no del todo real porque yo vivo aquí y aunque es mi lugar de residencia actual, realmente no soy “autóctona” de la zona, soy de allá por el Caribe, ya saben, unas millas más al oeste.

Siguiendo con la historia, les contaba que he ido a un sitio de vacaciones y aunque es una isla mediterránea bastante exótica y singular, tiene semejanzas con el lugar donde vivo, Guernica, Vizcaya, en el País Vasco.

Córcega es hermosa. La concatenación de las olas del mar Mediterráneo, su arena de un verde azulado y sus montañas con frondosos y variados árboles, dibujadas por estrechas carreteras de curvas sinuosas que te permiten experimentar con cierto temor un paseo por el borde de sus acantilados… es incomparable. Vizcaya también presenta curvas, barrancos y verdor en su orografía, que también culmina en las aguas del tempestuoso mar Cantábrico, también hermoso.

Ahora que lo conozco, cada vez me gusta más lo salvaje de estos paisajes, los colores tan vivos y drásticos. Hace unos años estando en mi tierra natal vi una peli del excelente actor francés, Jean Reno, que se desarrollaba en Córcega -conocida también como la Isla de la Belleza- y dije: … ¡esa isla la tengo que conocer! Y así ha sido. Aunque les tengo que confesar que he vuelto a ver la película y aunque no me arrepentiré nunca de estas vacaciones, la realidad supera con creces lo que se puede apreciar en el filme. He llegado a la conclusión que en su día, me impresionó lo desconocido.

La música corsa, de la que pude disfrutar en vivo de la mano de unos excelentes trovadores nativos, también se asemeja mucho a la música vasca. Suena fuerte, profunda, se nota que viene de muy dentro.

Que los corsos hayan sido muchas veces –para su gusto demasiadas- invadidos, colonizados, y vendidos, por griegos, italianos, franceses; los hace profesar un sentimiento patriótico, nacionalista y de arraigo a su tierra, a sus costumbres y a su idioma, que igualmente puede ser comparable con el pueblo vasco, pues al menos donde yo vivo he encontrado muchas personas con el mismo fuerte sentimiento de tener autonomía y de conservar su idiosincrasia e identidad.  Esto los hace ser diferentes y auténticos, sin siquiera proponérselo.

Ojalá me tropiece con más frecuencia con películas que me hagan visitar sitios, que me hagan conocer otras culturas, que me hagan reflexionar al punto de lograr escribirles mis impresiones, de la forma que pueda, incluso sin ser lo que mejor se me da.

Reflexiones de una cubana en Euskadi